تصويرسازي ازنگاه ليلا رخشي قاضياني

سبك هنري تصويرگر ، هم چون تكنيك ، از ويژگي هاي خاص او به شمار مي رود و بخشي از هويت و انديشه هاي او را بيان مي كند . تصويرگري ، هم چنان كه برخواسته از نقاشي است ، نه تنها از نظر تكنيك ، بلكه به لحاظ سبك نيز با هنر نقاشي در پيوند است . تصويرگران به فراخور سليقه ي شخصي و نيز درون مايه هاي حسي متن ، به سبك هاي گوناگون نقاشي در تصويرگري توجه مي كنند . پاتريشيان سيان سيولو منتقد ادبيات كودكان درباره ي به كارگيري سبك هنري و ميزان درك كودك در كتاب هاي كودكان براين باور است كه سبك و سياق هنر تصويرگري ، مانند سبك نوشتن ، كيفيتي پيچيده و غير قابل بيان دارد و تحت تاثير موضوع و حالت داستان ، سن خواننده و تصور تصويرگر از وضعيت و شرايط او قرار مي گيرد . هر چه سن كودك كم تر باشد ، سبك هنري بايد گويا تر و واضح تر شود و هنرمند در استفاده از فضا ها ، تركيب بندي ، رنگ ها و به كارگيري خط ها و شكل ها محتاط تر عمل كند . علاوه بر اين ، عوامل ديگري هم برسبك كار تصويرگر اثر مي گذارد كه از ميان آن ها مي توان به شخصيت ، استعداد و خلاقيت هنرمند ، ابزار مورد استفاده اش و مهارت او در به كارگيري ابزارها و تكنيك ها ، اشاره كرد .

سبك هاي به كار رفته در تصويرگري ، نخست به دو گونه ي اصلي واقع نما يي (باز نمايي ) و انتزاعي ( آبستره ) تقسيم مي شود .  در گذشته ، واقع گرايي شيوه ي مسلط در هنر تصويرگري به شمار مي رفت و بسياري از افسانه هاي كهن ، هم چون افسانه هاي پريان و حكايت هاي جانوري ، كه ريشه در خيال ها و باورهاي ديرين دارد، به واقعي ترين شكل خود تصوير مي شد و تصويرهاي گوناگون از پري هاي افسانه اي ، ديو ها و غول هاي ناديده با توجه به شكل و چهره هاي انساني به تصوير در مي آمد . اما در تصويرگري امروز ، گرايش به شكستن فرم ها و نگاه انتزاعي به گونه اي است كه گاه واقعي ترين رويدادها و شخصيت هاي داستاني به خيالي ترين گونه و انتزاعي ترين شكل آن به تصويردر مي آيد . امروزه در تصويرگري كتاب هاي كودكان ، عناصر ديداري از واقعي ترين نمادهاي آن به صورت كاربرد عكس ، هم چون كتاب پرنده اي به نام آذرباد تا خيالي ترين تصويرها ، هم چون آثار سوررئاليستي آلبين برونفسكي ، تصويرگر اسلواكيايي ، متغير است .